تاریخچه تست هوش
یکی از اولین کسانی که به بررسی تفاوتهای فردی در توانایی ذهنی پرداخت، دانشمند بریتانیایی به نام سر فرانسیس گالتون بود که افراد را بر اساس جوایز و دستاوردهایشان مقایسه میکرد. این تحقیق او را متقاعد کرد که هوش ارثی است و منجر به مطالعات بیشتری شد که شامل ارزیابی تفاوتهای فردی در زمان واکنش و دامنه و ویژگی حواس بود.
یک روانشناس فرانسوی به نام آلفرد بینه زمانی که دولت فرانسه از او خواست به آنها کمک کند تعیین کنند کدام کودکان در مدارس دولتی در آموزش رسمی مشکل دارند، آزمونی برای پیشبینی دقیق موفقیت تحصیلی ایجاد کرد. او و همکارش، تئودور سیمون، دریافتند که آزمونهای دانش عملی، حافظه، استدلال، واژگان و حل مسئله، پیشبینیکنندههای بهتری برای موفقیت مدرسه نسبت به آزمونهای حسی مورداستفاده گالتون هستند. از آزمودنیها خواسته شد تا دستورات و حرکات ساده را انجام دهند، اعداد گفتاری را تکرار کنند، اشیاء را در عکسها نام ببرند، کلمات رایج را تعریف کنند، بگویند که دو شی چگونه متفاوت هستند و اصطلاحات انتزاعی را تعریف کنند. موارد مشابه در تستهای هوش امروزی استفاده میشود.
با فرض اینکه همه کودکان از یک الگوی رشد پیروی میکنند اما با سرعتهای متفاوتی رشد میکنند، بینه و سیمون مفهوم سن ذهنی را ایجاد کردند، بهعنوانمثال، کودکی در هر سنی که بهاندازه یک نوجوان دوازدهساله نمره میگیرد، گفته میشود که سن عقلی دوازدهساله را دارد.
آزمون بینه در فرانسه زیاد مورداستفاده قرار نگرفت، اما هنری گدار، مدیر مدرسهای برای دانش آموزان کمتوان ذهنی، آن را به ایالاتمتحده آورد، آن را به انگلیسی ترجمه کرد و از آن برای آزمایش افراد عقبمانده ذهنی استفاده کرد.
لوئیس ترمن، دیگر روانشناس آمریکایی، این آزمون را برای استفاده با بزرگسالان تطبیق داد، استانداردهای جدیدی را برای میانگین توانایی در هر سنی ایجاد کرد و به دلیل وابستگی خود به دانشگاه استنفورد، آن را مقیاس هوش استنفورد-بینه نامید.
ترمن بهجای اینکه عملکرد یک فرد در آزمون استنفورد بینه را بهعنوان سن ذهنی نشان دهد، عملکرد را به یک نمره واحد تبدیل کرد که آن را بهره هوش یا IQ نامید. IQ ضریب عددی است که از تقسیم یک عدد بر عدد دیگر حاصل میشود. ایده ضریب هوش اولین بار توسط روانشناس آلمانی، ویلیام استرن، در سال 1912 پیشنهاد شد. برای محاسبه ضریب هوشی، استرن سن ذهنی را بر سن واقعی و زمانی فردی که در آزمون شرکت میکند تقسیم کرد و سپس در 100 ضرب کرد تا از شر عدد اعشاری خلاص شود. این فرمول برای مقایسه کودکان بهخوبی عمل میکند، ولی برای بزرگسالان مناسب نبود.
بنابراین امروزه تستهای هوش دیگر از فرمول IQ استفاده نمیکنند. در عوض، نمره آزمون هوش مدرن، عملکرد یک فرد را با افراد هم سن و سال خود مقایسه میکند، درحالیکه بهطور دلخواه میانگین نمره را 100 تعریف میکند. طبق قرارداد، اکثر مردم هنوز از اصطلاح IQ برای اشاره به نمره در یک آزمون هوش استفاده میکنند.
تستهای هوش گروهی
قبل از جنگ جهانی اول، تمام تستهای هوش بهصورت یکبهیک انجام میشد. در طول جنگ، گروهی از روانشناسان به رهبری رابرت ام. یرکس، دو آزمون، یکی برای انگلیسیزبانان و دیگری برای غیر انگلیسیزبانان یا افراد بیسواد، ایجاد کردند که میتواند برای گروههایی از نیروهای تازهنفس اجرا شود تا به ارتش کمک کند تا بهترینها را تعیین کند. افرادی که بالاترین امتیاز را میآوردند برای آموزش افسری در نظر گرفته شد و آنهایی که کمترین امتیاز را میگرفتند از خدمت رد میشدند.
پس از جنگ، آزمونهای گروهی محبوبیت بیشتری پیدا کردند. تست هوش ملی که توسط ترمن و یرکس توسعه داده شد، اولین بار در حدود سال 1920 برای آزمایش کودکان مدرسهای مورداستفاده قرار گرفت. آزمون استعداد تحصیلی (SAT) در سال 1926 برای کمک به کالجها و دانشگاهها برای بررسی دانشجویان آینده معرفی شد.
امروزه آزمونهای هوش فردی و گروهی بهطور گسترده در آموزشوپرورش، ارتش و تجارت استفاده میشود.
اگر در باره آزمون های هوش و استعدادیابی مرکز جوانه رشد تبریز سوالی دارید در قسمت دیدگاه ها مطرح کنید.👇👇👇👇
منبع: IQTEST
مطالبی که ممکن است به آن علاقه داشته باشید😍😊😀
- آلفرد بینه و مقیاس هوش بینه-سیمون ( 👉کلیک کن)
- آزمونهای استعداد ( 👉کلیک کن)