یکی از اولین کسانی که به بررسی تفاوت‌های فردی در توانایی ذهنی پرداخت، دانشمند بریتانیایی به نام سر فرانسیس گالتون بود که افراد را بر اساس جوایز و دستاوردهایشان مقایسه می‌کرد.  این تحقیق او را متقاعد کرد که هوش ارثی است و منجر به مطالعات بیشتری شد که شامل ارزیابی تفاوت‌های فردی در زمان واکنش و دامنه و ویژگی حواس بود.

یک روانشناس فرانسوی به نام آلفرد بینه زمانی که دولت فرانسه از او خواست به آن‌ها کمک کند تعیین کنند کدام کودکان در مدارس دولتی در آموزش رسمی مشکل دارند، آزمونی برای پیش‌بینی دقیق موفقیت تحصیلی ایجاد کرد. او و همکارش، تئودور سیمون، دریافتند که آزمون‌های دانش عملی، حافظه، استدلال، واژگان و حل مسئله، پیش‌بینی‌کننده‌های بهتری برای موفقیت مدرسه نسبت به آزمون‌های حسی مورداستفاده گالتون هستند.  از آزمودنی‌ها خواسته شد تا دستورات و حرکات ساده را انجام دهند، اعداد گفتاری را تکرار کنند، اشیاء را در عکس‌ها نام ببرند، کلمات رایج را تعریف کنند، بگویند که دو شی چگونه متفاوت هستند و اصطلاحات انتزاعی را تعریف کنند.  موارد مشابه در تست‌های هوش امروزی استفاده می‌شود. 

با فرض اینکه همه کودکان از یک الگوی رشد پیروی می‌کنند اما با سرعت‌های متفاوتی رشد می‌کنند، بینه و سیمون مفهوم سن ذهنی را ایجاد کردند، به‌عنوان‌مثال، کودکی در هر سنی که به‌اندازه یک نوجوان دوازده‌ساله نمره می‌گیرد، گفته می‌شود که سن عقلی دوازده‌ساله را دارد.

آزمون بینه در فرانسه زیاد مورداستفاده قرار نگرفت، اما هنری گدار، مدیر مدرسه‌ای برای دانش آموزان کم‌توان ذهنی، آن را به ایالات‌متحده آورد، آن را به انگلیسی ترجمه کرد و از آن برای آزمایش افراد عقب‌مانده ذهنی استفاده کرد.

لوئیس ترمن، دیگر روانشناس آمریکایی، این آزمون را برای استفاده با بزرگسالان تطبیق داد، استانداردهای جدیدی را برای میانگین توانایی در هر سنی ایجاد کرد و به دلیل وابستگی خود به دانشگاه استنفورد، آن را مقیاس هوش استنفورد-بینه نامید.

ترمن به‌جای اینکه عملکرد یک فرد در آزمون استنفورد بینه را به‌عنوان سن ذهنی نشان دهد، عملکرد را به یک نمره واحد تبدیل کرد که آن را بهره هوش یا IQ نامید. IQ ضریب عددی است که از تقسیم یک عدد بر عدد دیگر حاصل می‌شود.  ایده ضریب هوش اولین بار توسط روانشناس آلمانی، ویلیام استرن، در سال 1912 پیشنهاد شد.  برای محاسبه ضریب هوشی، استرن سن ذهنی را بر سن واقعی و زمانی فردی که در آزمون شرکت می‌کند تقسیم کرد و سپس در 100 ضرب کرد تا از شر عدد اعشاری خلاص شود.  این فرمول برای مقایسه کودکان به‌خوبی عمل می‌کند، ولی برای بزرگسالان مناسب نبود.

بنابراین امروزه تست‌های هوش دیگر از فرمول IQ استفاده نمی‌کنند.  در عوض، نمره آزمون هوش مدرن، عملکرد یک فرد را با افراد هم سن و سال خود مقایسه می‌کند، درحالی‌که به‌طور دلخواه میانگین نمره را 100 تعریف می‌کند.  طبق قرارداد، اکثر مردم هنوز از اصطلاح IQ برای اشاره به نمره در یک آزمون هوش استفاده می‌کنند.

تست‌های هوش گروهی

قبل از جنگ جهانی اول، تمام تست‌های هوش به‌صورت یک‌به‌یک انجام می‌شد.  در طول جنگ، گروهی از روانشناسان به رهبری رابرت ام.  یرکس، دو آزمون، یکی برای انگلیسی‌زبانان و دیگری برای غیر انگلیسی‌زبانان یا افراد بی‌سواد، ایجاد کردند که می‌تواند برای گروه‌هایی از نیروهای تازه‌نفس اجرا شود تا به ارتش کمک کند تا بهترین‌ها را تعیین کند.  افرادی که بالاترین امتیاز را می‌آوردند برای آموزش افسری در نظر گرفته شد و آن‌هایی که کمترین امتیاز را می‌گرفتند از خدمت رد می‌شدند.

پس از جنگ، آزمون‌های گروهی محبوبیت بیشتری پیدا کردند.  تست هوش ملی که توسط ترمن و یرکس توسعه داده شد، اولین بار در حدود سال 1920 برای آزمایش کودکان مدرسه‌ای مورداستفاده قرار گرفت.  آزمون استعداد تحصیلی (SAT) در سال 1926 برای کمک به کالج‌ها و دانشگاه‌ها برای بررسی دانشجویان آینده معرفی شد.

امروزه آزمون‌های هوش فردی و گروهی به‌طور گسترده در آموزش‌وپرورش، ارتش و تجارت استفاده می‌شود.

اگر در باره آزمون های هوش و استعدادیابی مرکز جوانه رشد تبریز سوالی دارید در قسمت دیدگاه ها مطرح کنید.👇👇👇👇

منبع: IQTEST

مطالبی که ممکن است به آن علاقه داشته باشید😍😊😀

• چگونه برای آزمون استعداد تحصیلی و تیزهوشان آماده شویم؟ ( 👉کلیک کن)

• آلفرد بینه و مقیاس هوش بینه-سیمون ( 👉کلیک کن)

• آزمون‌های استعداد ( 👉کلیک کن)

آلفرد بینه روانشناس فرانسوی بود که به خاطر ابداع اولین تست هوش که به‌طور گسترده مورداستفاده قرار گرفت، اسمش در ذهن‌ها مانده است. ساخت این آزمون زمانی آغاز شد که دولت فرانسه به بینه دستور داد تا ابزاری بسازد که بتواند دانش‌آموزانی را که نیاز به آموزش جبرانی دارند شناسایی کند. او با همکارش تئودور سیمون، مقیاس هوش بینه-سیمون را ساختند.

لوئیس ترمن بعداً در این مقیاس تجدیدنظر کرد و آزمون را برای جامعه آمریکا استاندارد کرد و این آزمون به مقیاس هوش استانفورد-بینه معروف شد. این تست امروزه مورداستفاده قرار می‌گیرد و یکی از پرکاربردترین تست‌های هوش باقی مانده است.

زندگی اولیه

آلفرد بینه با نام آلفردو بینتی (Alfredo Binetti) در 8 ژوئیه 1857 در نایس فرانسه به دنیا آمد. پدرش که پزشک و مادرش هنرمند بود، در جوانی از هم جدا شدند و بعد بینه با مادرش به پاریس نقل‌مکان کرد.

پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده حقوق در سال 1878، بینه در ابتدا قصد داشت راه پدرش را دنبال کند و در دانشکده پزشکی ثبت‌نام کرد. او شروع به تحصیل علم در سوربن کرد اما خیلی زود با خواندن آثار افرادی مانند چارلز داروین و جان استوارت میل شروع به تحصیل در رشته روانشناسی کرد.

شغل

بینه زیر نظر ژان مارتین شارکو در بیمارستان Salpêtrière پاریس شروع به کار کرد. پس‌ازآن، او به‌عنوان معاون مدیر و محقق، مسئولیتی در آزمایشگاه روانشناسی بر عهده گرفت. در سال 1894 بینه به‌عنوان مدیر آزمایشگاه منصوب شد و تا زمان مرگش در سال 1911 در این سمت باقی ماند.

حمایت اولیه بینه از تحقیقات شارکو در مورد هیپنوتیزم، وقتی ایده‌های شارکو در ارزیابی‌های علمی دقیق‌تر تأیید نشدند باعث شرمساری حرفه‌ای او شد. او به‌زودی علاقه خود را به مطالعه هوش معطوف کرد، و اغلب تحقیقات خود را بر اساس مشاهدات دو دخترش قرار داد.

اگرچه علایق آلفرد بینه گسترده و خیلی متنوع بود، ولی او بیشتر به دلیل کارش در زمینه هوش شناخته شده است. دولت فرانسه از بینه خواسته بود تا آزمونی برای شناسایی دانش‌آموزانی که دارای ناتوانی‌های یادگیری هستند یا در مدرسه نیاز به کمک ویژه دارند، بسازد.

آزمون هوش بینه

بینه و همکارش تئودور سیمون مجموعه‌ای از تست‌ها را برای سنجش توانایی‌های ذهنی طراحی کردند. بینه به‌جای تمرکز بر اطلاعات آموخته‌شده مانند ریاضیات و خواندن، بر سایر توانایی‌های ذهنی مانند توجه و حافظه تمرکز کرد. مقیاسی که آن‌ها توسعه دادند به مقیاس هوش بینه-سیمون معروف شد.

این تست بعداً توسط روانشناس معروف لوئیس ترمن مورد تجدیدنظر قرار گرفت و به نام استانفورد- بینه شناخته شد. درحالی‌که هدف اولیه بینه استفاده از این آزمون برای شناسایی کودکانی بود که به کمک ‌تحصیلی جبرانی نیاز داشتند، این آزمون خیلی زود به‌عنوان ابزاری برای شناسایی افرادی که توسط جنبش اصلاح نژاد “ناتوان ذهن” تلقی می‌شدند درآمد.

اصلاح نژادی اعتقادی بود که اکنون نادیده گرفته می‌شود. بر اساس این باور جمعیت انسانی را می‌توان ازنظر ژنتیکی با کنترل افرادی که اجازه بچه‌دار شدن دارند، بهبود بخشید. با انجام این کار، اصلاح‌طلبان معتقد بودند که می‌توانند ویژگی‌های ارثی مطلوب‌تری را تولید کنند.

این تغییر در نحوه استفاده از آزمون شایان توجه است زیرا خود بینه معتقد بود که تست هوشی که او طراحی کرده بود دارای محدودیت‌هایی است. او معتقد بود که هوش پیچیده است و نمی‌توان آن را با یک معیار کمی به‌طور کامل به دست آورد. او همچنین معتقد بود که هوش ثابت نیست.

شاید مهم‌تر از همه، بینه همچنین احساس می‌کرد که چنین معیارهایی از هوش همیشه قابل‌تعمیم نیستند و فقط می‌توانند برای کودکانی با پیش‌زمینه و تجارب مشابه قابل‌استفاده باشند.

خدمات آلفرد بینه به روانشناسی

امروزه اغلب از آلفرد بینه به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین روانشناسان تاریخ یاد می‌شود. درحالی‌که مقیاس هوش او به‌عنوان پایه‌ای برای تست‌های هوش مدرن عمل می‌کند، خود بینه باور نداشت که آزمون او میزان هوش دائمی یا ذاتی را اندازه‌گیری کند. طبق نظر بینه، نمره یک فرد می‌تواند متغیر باشد. وی همچنین پیشنهاد کرد که عواملی مانند انگیزش و سایر متغیرها می‌توانند در نمرات آزمون نقش داشته باشند.

آثار برگزیده بینه

Binet, A. (1916). New methods for the diagnosis of the intellectual level of subnormals. In E. S. Kite (Trans.), The development of intelligence in children. Vineland, NJ: Publications of the Training School at Vineland. (Originally published 1905 in L’Année Psychologique, 12, 191-244.)

Binet. A., & Simon, T. (1916). The development of intelligence in children. Baltimore, Williams & Wilkins. (Reprinted 1973,

New York: Arno Press; 1983, Salem, NH: Ayer Company).

منبع: verywellmind

• نوشته کندرا چری، 2020
• ترجمه دکتر اکبر رضایی، 1400

آزمون هوش استنفورد – بینه همه روزه در مرکز مشاوره جوانه رشد برای گروه های سنی 2 تا 90 سالگی زیر نظر دکتر اکبر رضایی اجرا می شود.

برای هماهنگی با شماره همراه مرکز جوانه رشد (09146347098)📞 تماس بگیرید.